شبه تاریخ به متونی اطلاق می شود که به عنوان متنی با موضوع تاریخی نوشته شده باشد اما به دور از استاندارد های متداول تاریخ نگاری نگارش شده باشد و به همین سبب یافته های این کتاب، نوشته یا مقاله معمولا قابل اعتنا نیستند. کارهایی که به نتایج جنجالی براساس مدارک بحث برانگیز یا ضعیف می رسند به عنوان شبه تاریخ دسته بندی می شوند و مورد اعتنا قرار نمی گیرد. معمولا بسیاری از این متون در جهت اعتقادات و با اغراضی سیاسی، ملی گرایانه یا نظامی نگاشته می شوند.

نشانه های شبه تاریخ

1_ اثر تاریخی بیشتر یک خط فکر سیاسی، مذهبی یا ایدیولوژی خاصی را دنبال می کند.

2_ کار در یک نشریه آکادمیک به چاپ نرسیده یا پیش از انتشار آن فرایند ویراستاری فنی به میزان کافی بر روی آن انجام نشده است.

3_ می توان در آن حداقل رد پای یک تئوری توطئه یا دستهای پشت پرده را دید.

4_ شواهدی که به بعنوان دلایل کلیدی اثر تاریخی ارائه شده حداقل یکی از موارد زیر است:

1_ جنجالی

2_ ناکافی

3_ دارای ارجاع نویسی صحیح یا مناسب نمی باشد.

در علم مردم شناسی

در علم مردم شناسی، رادکلیف براون از «شبه تاریخ» جهت اشاره به تاریخ هایی که درباره مردمان قبیله ای بدوی (کسانی که براون آنها را «مردمان بدون تاریخ» خواند) در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 میلادی نوشته می شد به کار برد. هر چند امروزه مردم شناسان شیوه خود در بازسازی تاریخ مردمان قبیله ای را تغییر داده و بر عکس دوران قبل از منابع مختلفی استفاده کرده و تلاش برای علمی کردن نظریات خود دارند، ولی هنوز مشکلات بزرگی مانند استفاده انتقادی صحیح از داده های موجود، بر جا مانده است.

منبع: سایت ویکی پدیای فارسی.