جامعه شناسی بخشی از علوم اجتماعی است. دانش برسی جامعه (پدیده اجتماعی) است. یک رشته ی علمی است که به مطالعه ی احوال پدیده ی اجتماعی می پردازد. هر روشی که بتواند درباره ی پدیده ی اجتماعی به طور ماهوی یا شخص یک پدیده ی اجتماعی مطلبی را بیان کند، بخشی از همین علم را فراهم می آورد. این رشته ی علمی به بررسی جوامع بشری، برهم کنش های آن ها، و فرایندهایی که در جوامع را در وضعیت جاری شان نگاه داشته یا تغییر می دهد، می پردازد. هدف این حوزه ی علمی پرداختن به تجزیه ی جامعه به بخش های تشکیل دهنده اش مانند انجمن ها، نهاد، گروه های هم جنس، هم نژاد، یا هم سن، و بررسی نحوه برهم کنش فعال این اجزاء با همدیگر است. علاوه بر این ها، این علم موضوعاتی مانند طبقه اجتماعی، قشربندی، جنبش اجتماعی، تغییرات اجتماعی و بی نظمی هایی مانند جرم، انحراف و انقلاب را مورد تحقیق قرار می دهد.

از آنجایی که در مقاسیه با بقیه ی حیوانات، انسان کمتر تحت تاثیر و کنترل غرایز می باشد، بخش زیادی از رفتارهای او توسط ساختارهای اجتماعی کنترل می شود. این موضوع ضرروت وجود ارگان های اجتماعی (از قبیل ارگان های اقتصادی، مذهبی، آموزشی، سیاسی، ...) جهت مشخص کردن رفتارها و تصمیمات انسان ها را نشان می دهد. رشته ی جامعه شناسی به بررسی نحوه های تاثیر ارگان های اجتماعی بر رفتار انسان ها، برهم کنش ارگان های اجتماعی مختلف با یکدیگر، تشکیل، فرسودگی و نابودی آن ها می پردازد. از آنجایی که جامعه شناسی به رفتار ما به عنوان موجوداتی اجتماعی توجه دارد، زمینه ی پژوهش آن از واکاوی (تحلیل) تماس های کوتاه میان افراد ناشناس در خیابان گرفته تا بررسی روندهای اجتماعی جهانی، همه را در بر می گیرد. جامعه شناسی، علم شناخت جامعه و همچنین ساختارها، روابط درون آن، نهاد های آن و واقعیت های اجتماعی است.

ابن خلدون موسس «علمی از تشکیلات اجتماعی» بوده که به آنچه امروزه جامعه شناسی خوانده می شود شباهت دارد؛ چناچه برخی از محققین ابن خلدون را پدر جامعه شناسی می شناسند. جامعه شناسی در ایران اوسط غلامحسین صدیقی (تولد: 1284 هجری شمسی) در سال 1317 هجری شمسی بنیان نهاد شد.

جامعه شناسان از روش مشاهده ای مختلف، نظرسنجی و مصاحبه، تحلیل های آماری، آزمایش های کنترل شده، و روش های دیگر بهره می جویند.

منبع: سایت ویکی پدیای فارسی.